3 landen echo

Lieve allemaal,

Naast het zien van veel mooie plaatsen, het ontmoeten van veel leuke culturen en mensen, het doen van veel leuke dingen en het beleven van veel avonturen, hebben we af en toe een bezoekje aan een gynaecoloog gebracht. Dit is ook zeker een leuke belevenis!

De eerste echo gingen we in León in Nicaragua maken. We hadden geen idee wat we moesten verwachten: Moesten we een afspraak maken? Zouden we wel begrijpen wat ze zouden zeggen? Worden überhaupt echo's gemaakt in Nicaragua? Wat zou het kosten? En zo hadden we nog heel veel vragen.
Maar het bleek erg gemakkelijk! We konden er 's ochtends heen zonder afspraak en dan kon je diezelfde ochtend nog terecht. En het maken van een echo kostte maar liefst 13 euro ;-). Het kon in een prachtige privé-kliniek waar het er allemaal heel schoon en nieuw uitzag. Het zag er zelfs gezellig uit..een koloniaal pand met mooie binnentuinen.
Verrassing was dat ik eerst heel veel water moest drinken. Net voordat ik echt heel nodig moest plassen, konden ze dan een echo maken. Wij hadden hier nog nooit van gehoord, maar later hoorden we dat dat in Nederland ook weleens zo gaat. De gynaecoloog en haar assistente spraken beiden redelijk goed Engels, dus we konden alles ook goed volgen. Ze gaven aan dat alles er goed uitzag, dus dat was erg fijn.

Even later hebben we in Managua, de hoofdstad van Nicaragua, nog een uitgebreid onderzoek, met bloedtest, vragenlijst, bloeddrukmeting en inwendige echo laten doen. Ook weer een prachtige kliniek en een gynaecoloog die redelijk Engels sprak (dat blijft in zo'n geval toch makkelijker dan Spaans)! Wij waren de enige patiënt en de dokter had dus alle tijd voor ons..tenminste dat dachten we. Maar hij was vooral druk met zijn vrouw Claudia. Ze belde 2-3 keer op en stuurde continu iMessage-berichten. Het leek erop alsof hij bonje met haar had, omdat hij te laat thuiskwam.
We zouden een ruime week later de uitslag en een rapport krijgen op vrijdag of maandag. Maar hij gaf al wel meteen aan dat de nekplooi e.d. er goed uitzagen en hij zei dat hij het vermoeden had dat we een dochtertje zouden krijgen. Hij wilde graag een foto ontvangen als ze geboren was en weten of het dus daadwerkelijk een meisje zou worden.
Toen we op dinsdag nog geen rapport van hem ontvangen hadden, hebben we hem maar een sms gestuurd (hadden geen e-mail en bellen ging niet). En net als hij steeds met Claudia smste, stuurde hij ons vervolgens ook iedere dag iMessage-berichten met een statusupdate. Erg modern om zo met je klanten te communiceren ;-).

De 20 weken echo stond in Panama op het programma. Na de prachtige klinieken in Nicaragua hadden we in het verder ontwikkelde Panama hoge verwachtingen. Dat viel echter wat tegen: het kon maar op weinig plekken, het gebeurde in een vrij oud en vies ziekenhuis en de apparatuur viel steeds uit. Ook de dame die de echo deed, was niet zo kundig als haar voorgangers in Nicaragua. Daar hadden we steeds gynaecologen en in Panama was dat niet het geval.
De conclusie van haar was dat alles goed was, maar met de steeds uitvallende apparatuur waren wij hier niet 100% gerust op. Zij bevestigde het eerdere vermoeden dat het een meisje zou zijn.
Kosten voor een echo in Panama waren 30 dollar..een stukje duurder, maar nog steeds een koopje!

Na de wat gare 20 weken echo besloten we toch ook ruim 6 weken later nog een echo te laten maken. Deze keer stond een echo in Quito, Ecuador, op het programma. Toeval was dat de eigenaresse van ons hosteltje gynaecoloog was en een praktijk naast het hostel had. Ideaal! Zij gaf ons een verwijzing voor de echokliniek 3 blokken verderop. In Ecuador kon je weer zonder afspraak terecht en voor slechts 15 dollar, maar je had wel een verwijsbriefje nodig. Voor ons zat een meisje van ca 16, ook voor een zwangerschapsecho te wachten. Gelukkig was zij zo klaar en waren wij dus zo aan de beurt.
De kliniek zag er net als in Panama oud en wat vies uit en wij moesten naar een kamertje onder de trap. Maar eenmaal in de trapkast kwam er toch een nette ruimte met goede apparatuur te voorschijn. Hier stond een mannelijke gynaecoloog ons op te wachten. Hij was sinds een jaar in Ecuador aan de slag, maar kwam oorspronkelijk uit Cuba. Hij had verkeerd gekeken waarvoor we kwamen en wilde bij Nol een echo maken. Toen maar uitgelegd dat ook in Nederland mannen nog niet zwanger kunnen raken ;-).
De eerste reactie van hem (zonder er om te vragen) bij de echo was: 'Zo dit is heel duidelijk een jongen.' Wij waren nog in de veronderstelling dat het een meisje was, dus dachten eerst dat hij een grapje maakte, maar toen hij er verder op inzoomde, zagen we dat hij echt gelijk had. Onze mini-reiziger heeft de snelste gender transformation ooit ondergaan ;-). Tot grote vreugde van Yordi verwachten we nu dus een zoontje.
Vervolgens heeft de gynaecoloog alles heel secuur opgemeten en gaf aan dat onze mini-reiziger helemaal gezond is. Goed nieuws!

Onze volgende controle is waarschijnlijk pas weer in Nederland, dus een stuk minder spannend.

Veel liefs,
Nol en Catelijne